بربط که در زبان عربی عود نامیده می شود از سازهای زهی مضرابی (زخمه ای) مقید است که در ساخت آن، چوب، زه یا نایلون و استخوان به کار رفته اند. بربط یکی از مهم ترین و معمول ترین سازهای موسیقی ایران قدیم می باشد .
اجزاء تشکیل دهنده ساز بربط :
کاسه طنینی و صفحه ی رو
پل
خرک و سیم گیر
دسته
سرپنجه
گوشی ها
شیطانک
تعداد و جنس وترها
مضراب
کاسه ی طنینی و صفحه ی رو
کاسه ی طنینی بربط مانند گلابی است که از طول دو قسمت مساوی تقسیم، و از ترک های چوبی متعدد به هم پیوسته تشکیل شده است. صفحه ی روی بربط از جنس چوب است که به منظور صدادهی بهتر از چوب کاج استفاده می شود. دو دایره کوچک و یک دایره بزرگ تر مشبک از جنس استخوان برای خروج صدا از کاسه بر روی صفحه تعبیه شده است .
پل
در پنج نقطه از صفحه، پل های افقی جهت جلوگیری از تغییر شکل یافتن صفحه وجود دارند .
خرک و سیم گیر
خرک بربط قطعه چوبی به طول تقریبی 10 سانتی متر است که در قسمت پایین کاسه قرار می گیرد و روی آن شیارهای کم عمقی برای عبور وترها ایجاد شده اند. در ساخت بعضی بربط ها، وترها به سیم گیر وصل می شوند و در برخی دیگر خرک وضیفه ی سیم گیر را نیز به عهده دارد .
دسته
بربط دارای دسته ی کوتاه چوبی، تقریبا به اندازه ی یک سوم طول کاسه و قطر حدود 10 سانتی متر است.امروزه دسته بربط فاقد دستان بندی است .
سرپنجه
سرپنجه یا جعبه گوشی ها محفظه ست توخالی که در ایتدای طول دسته قرار دارد و در هریک از طرفین آن پنج گوشی قرار دارند .
بربط دارای 10 گوشی به تعداد وترهای ساز دارد .
قطعه چوب باریک و کم ارتفاعی ست به بین دسته و سرپنجه قرار دارد و وترها از درون شیارهای کم عمق آن عبور می کنند
تعداد و جنس وترها
بربط دارای 10 وتر است که دو به دو با هم همصدا کوک می شوند. جنس وترها از زه (روده ی تابیده ی گوسفند) یا ابریشم تابیده با روکش فلزی و یا سیم های نایلونی با ضخامت های مختلف است
وسعت صدا : وسعت معمول صدای بربط حدود دو اکتاو است که بهعلت کوتاهی دسته ساز حدود یک اکتاو و نیم از منطقه ی صوتی وسط، صدادهی بهتری دارد
مضراب : جنس مضراب بربط از شاه پر پرندگان بزرگ یا پلاستیک نرم است
آیا می دانید ساز عود در قرون 14 الی 18 بسيار مورد استفاده بود و در قرن 20 ام بار ديگر احيا گرديد و اصليت آن به دوران قرون وسطی برميگرد
