ساکسوفون (به فرانسوی : saxophone) یکی از سازهای بادی است که یک قمیش دارد. این ساز را آدولف ساکس در دهه ۱۸۴۰ اختراع کرد و به نام او «ساکسوفون» نام گرفت .
آدولف ساکس زاده شهرستان دینان (به فرانسو : Dinant) در بلژیک است .
ساکسوفون جزو سازهای بادی چوبیِ تک‌زبانه است .
ساکسوفون انواعی مانند ساکسوفون سوپرانو، ساکسوفون آلتو و ساکسوفون تنور دارد، که تفاوت آنها در دامنه صداییِ آنهاست. اگرچه این ساز در اصل برای ارکستر و دسته موزیک نظامی تهیه شد، ولی امروزه بیشتر در موسیقی جاز و مردم پسند به کار می‌رود .
ویژگی
این ساز جزو سازهای انتقالی است .
این ساز از خانواده کلارینت ها است و جنس آن از فلز است .
ساکسوفون جزو سازهای ارکستر سمفونیک نیست .
برخی از ساکسوفون‌های رایج :
ساکسوفون سی بمل: در سه نوع سوپرانو*، تنور و باس
ساکسوفون می بمل (ساکسوفون باریتون )
اختراع ساکسوفون
آدولف ساکس، مخترع ساکسوفون
در قرن بیستم، که جاز و بلوز به موسیقی اولِ غرب تبدیل می‌شد، ساکسوفون هم جایگاه خود را پیدا کرد. در ساکسوفون هم، مانند دیگر سازهای بادی، بین تکنیک و تنفس تأثیر مستقیمی وجود دارد. بیشتر طرفداران ساکسوفون هم سیاه پوستان بودند که به پُرنفس بودن شهرت دارند و یکی‌یکی جادویی جدید به صدای آن اضافه می‌کردند و نامشان را در تاریخ نوازندگان ساکسوفون جاودانه کردند؛ مثل چارلی پارکر .
در اواخر دهه 1960، موسیقی راک همه‌گیر شد و همچنین ده‌ها شاخه از آن منشعب شد و از مهم‌ترین این سبک‌ها، سبک ژرمن راک بود که گیتار در آن کمرنگ شد و اساس آن بر گیتار بیس و کیبوردبود؛ پس نیازمندِ سازی شد که سولوهای وحشی را به موسیقی‌اش تزریق کند، و این ساکسوفون بود که می‌توانست این نیاز را برطرف سازد .
ریک دیویس و راحر هادیسون در قطعه‌های «آهنگ منطقی» و «حالا ترکم مکن»، سولوهای ساکس را وارد کردند و گروه «سوپر ترمپ»را به اوج رساندند. اینگونه بود که در دهه 1970، ساکسوفونِ ریک دیویس طرفداران زیادی پیدا کرد و رقیب جدی فلوت ایان اندرسون از « جتروتول » شد که عالی‌ترین نمونه‌های استفاده از سازهای بادی در موسیقی راک بودند .
دیک پری ، نوازنده دوره‌گردی بود که در کالج با راجر واترز و سید برت هم‌کلاس بود. وقتی توسط دوستان قدیمی‌اش به استودیوی «ابی رود» پای گذاشت، نقشی انکارناپذیر را در شاهکار جاودانه پینک فلوید در آلبوم «نیمه تاریک ماه» بازی کرد
