تمبک از سازهای کوبه ای است و اصطلاحا به آن ضرب هم گفته می شود. این ساز از چوب درخت گردو، افرا یا توت به صورت یک تکه، و دراندازه های متفاوت ساخته میشود .
اجزای تشکیل دهنده ساز تمبک :
دهانه ی بزرگ
تنه
نفیر
دهانه ی کوچک
پوست
دهانه ی بزرگ
قطر دهانه ی بزرگ که روی آن پوست کشیده می شود، در تمبک ارکستر، از بیرون 32 و از داخل 27 و ضخامت جدار آن 5/2 سانتی متر است. دهانه ی بزرگ باید دایره ی کامل باشد تا صدا در تمام نقاط کناره یکسان باشد .
تنه
تنه به قسمت حجیم تر تمبک گفته می شود که طول آن در تمبک ارکستر حدود 28 و در تمبک تک نوازی 18 سانتی متر و تا حدی محدب است .
نفیر
نفیر یا گلو به قسمت باریک تر تمبک، بین تنه و دهانه ی کوچک می گویند که طول آن از تنه تا دهانه ی کوچک حدود 26 و قطر بیرونی آن حدود 18 سانتی متر است .
دهانه ی کوچک
دهانه ی کوچک در ادامه ی نفیر قرار دارد که در واقع محل خروج صدای حاصل از ارتعاش پوست توسط ضربه های دو دست است و قطر آن در تمبک ارکستر 22 و در تمبک نوازی 18 سانتی متر است .
پوست
پوست تمبک تک نوازی به علت حجم کوچک تر آن، نازک تر انتخاب میشود و برای تمبک ارکستر از پوست ضخیم تر، کهنه و عمل آمده ی بز یا میش که در تمام قطر آن کاملا یکسان باشد استفاده میشود .
آیا می دانید ؟ نت نویسی برای تمبک معمولا روی حامل سه خطی است. به این ترتیب که ناحیه مرکزی پوست روی خط اول، ناحیه میانی روی خط دوم و ناحیه کناره ی پوست روی خط سوم علامت گذاری می شود. در تمبک به علت توانایی اجرایی اصوات مختلف در بم و زیر و حتی استفاده از چوب بدنه، انواع حروف زینت، ریز، تریل و گلیساندو را در کیفیت های متفاوت می توان اجرا کرد
